Had al een paar keer gekeken naar de blog en plots daar was het nieuws .... mmmmmmm frietjes ziet er lekker uit ... nog 2 x slapen en jullie komen weeral naar huis ... maar de bonte avond komt nog ... olalala
In 2003 (al 9 jaar geleden!!) vertrok ik met de nodige traantjes naar Durbuy. Een weekje weg van huis vond ik namelijk erg lang, maar nu zullen het waarschijnlijk enkel de ouders zijn die er ook zo over denken ;-). Gelukkig was het verdriet van korte duur en wou ik zelfs nog een beetje langer blijven omdat het zo leuk was!
Door nu jullie Blog te lezen komen alle herinneringen helemaal terug naar boven en is het leuk om te horen dat er in die 9 jaar niet superveel veranderd is:
Het verhaal van de graaf dat met veel enthousiasme werd nagespeeld door enkele vrijwilligers, De grottentocht waar het soms toch erg smal was, De mooie wandeling doorheen de straatjes van Durbuy met de superkleine voordeurtjes, Het zingen van het Durbuylied dat je na enkele keren al uit het hoofd kent, De ‘dooievaar’ die na zoveel jaren nog steeds vernoemd wordt, Het niet durven aanraken (in tegenstelling met jullie!!) van het duivelsbed na het horen van een eng en ‘waar gebeurd’ verhaal, De bonte avond waar wij lang niet zo goed op voorbereid waren als jullie nu zijn, Het gegiechel in de slaapkamer nadat de lichten allang uit waren, Het gejuich als de kar met frietjes de eetzaal werd binnengereden… En zo kan ik nog wel eventjes doorgaan!! Ik ben super benieuwd om de talrijke foto’s en de video te mogen bekijken. Bij mij was deze laatste nog op videocassette, maar nu zal dat wel al een dvd’tje zijn!
Had al een paar keer gekeken naar de blog en plots daar was het nieuws .... mmmmmmm frietjes ziet er lekker uit ... nog 2 x slapen en jullie komen weeral naar huis ... maar de bonte avond komt nog ... olalala
BeantwoordenVerwijderenHallo Durbuy’tjes!!
BeantwoordenVerwijderenIn 2003 (al 9 jaar geleden!!) vertrok ik met de nodige traantjes naar Durbuy. Een weekje weg van huis vond ik namelijk erg lang, maar nu zullen het waarschijnlijk enkel de ouders zijn die er ook zo over denken ;-). Gelukkig was het verdriet van korte duur en wou ik zelfs nog een beetje langer blijven omdat het zo leuk was!
Door nu jullie Blog te lezen komen alle herinneringen helemaal terug naar boven en is het leuk om te horen dat er in die 9 jaar niet superveel veranderd is:
Het verhaal van de graaf dat met veel enthousiasme werd nagespeeld door enkele vrijwilligers,
De grottentocht waar het soms toch erg smal was,
De mooie wandeling doorheen de straatjes van Durbuy met de superkleine voordeurtjes,
Het zingen van het Durbuylied dat je na enkele keren al uit het hoofd kent,
De ‘dooievaar’ die na zoveel jaren nog steeds vernoemd wordt,
Het niet durven aanraken (in tegenstelling met jullie!!) van het duivelsbed na het horen van een eng en ‘waar gebeurd’ verhaal,
De bonte avond waar wij lang niet zo goed op voorbereid waren als jullie nu zijn,
Het gegiechel in de slaapkamer nadat de lichten allang uit waren,
Het gejuich als de kar met frietjes de eetzaal werd binnengereden…
En zo kan ik nog wel eventjes doorgaan!!
Ik ben super benieuwd om de talrijke foto’s en de video te mogen bekijken. Bij mij was deze laatste nog op videocassette, maar nu zal dat wel al een dvd’tje zijn!
Vele vele vele groetjes van Jennis (zus van Ynes)